(: شادی همین نزدیکی‌هاست :)

 

 

+ اصلا سن آدم از 25 که رد میشه باید تاریخ تولدش و شیفت دیلیت کنه. چیه هی پیر و پیرتر میشی و هیچی به هیچی؟

+ خودم یادمه! هر سال این موقع، افسردگی قبل تولد میگیرتم. هوووف

 

 

 

بوى گلوى نوزاد

بوى خون

 

 

+ داره گوشت خورد ميكنه و با سوت آهنگ ميزنه :)

 

 

صبح كارشناس گياهي برنامه صبحي ديگر يه روش گفت براي تعيين دماي هوا با استفاده از جيرجيرك! 

حالا كه اومدم تست كنم جيرجيركه منقطع ميخونه؛ در اين مقطع تنها كسي كه برامون ناز نكرده بود همين ايشون بودن D:

صبحي ديگر هم شبكه آموزش ميذاره، از ٩:٣٠ تا ١١. من از بقيه صبحگاهيا بيشتر ميپسندم :)

يه سري حرف ها مونده رو دلم؛ نه ميشه بگم و راحت شم. نه ميشه راحت باشم و نگم. 

ميدونم اگه فكراي تو سرم رو به همسر بگم از اين فشاري كه رومه كم ميشه. ولي كار درست كدومه؟ نميدونم و صداي چرخ دنده هاي تو جمجمه م آزاردهنده شده. 

بچه كه بودم وقتي كسي خيلي اذيتم ميكرد( نه هركسي، يكي از آدماي زندگيم) از مامانم كتاب دعا ميخواستم، سواد كه نداشتم، ولي كتاب رو باز ميكردم و واسه اون آدمه دعاي مرگ ميخوندم. الانم دلم ميگه كتاب دعا رو باز كنم. ولي همين شروع بد شدن نيست؟ اينكه دلت بخواد فلاني رو ديگه نبيني؟ در قعر! باهاش خداحافظي كني و حيف!!!

بعضي وقت ها از خودم ميترسم، ازين كه تا كجا ميتونم بد بشم. يعني همين نفرت كه جوونه ميزنه؛ ممكنه خيلي چيزاي ديگه هم با خودش بياره. 

دعام كنين. آبروي همه دست خداست. دعا كنين خدا آبروي ما رو هم تو دستاي امنش نگه داره.

 

+ ميترسم نماز صبحش قضا شه.

پ.ن: سحري خواب مونديم. تشنمه :(

+ ميگن چيزي كه اتفاق افتادنش دست شما نيست؛ حتما خيري براتون داره. 

من اگه بتونم اين جمله رو هضمش كنم گامي بزرگ در دوري از جنون ورداشتم!

+ اين چيزايي كه گفتنش تف سر بالاست، خيلي نامرديه. دل آدم ميتركه از نگفتنش.

+ همسرم  از بزرگترين دلخوشيهامه. گفتم كه تير حدس و گمان ها نره سمتش 😀

+ كاش ميدونستم حس ٤-٥ سال ديگه م به معضل كنوني  چيه؟  الان حس مصيبت دامنگير دارم.  هووووف...

 

انگار كه هزار سال پيش بود.

هزاره بعدي كي مياد؟  

 

آخر شبی همچین با احساس به همسری می‌گم اگه سرخپوست بودیم، اسم سرخ پوستی من چی بود به نظرت؟
بعد تا فکر کنه خودمم ذهنم درگیر شد که یه اسم براش انتخاب کنم که حس حمایت و تکیه گاهی و اینا بهش بده.
بعد ورداشته زل زده به من می‌گه اسمت خرس مهربون بود!!!

فاتحه اوج احساساتم رو خوند! اسم خودش هم شد تبر وحشی!

 

گفت چادر حضرت فاطمه رو دورت پيچيدي، فاطمه نگهدارت باشه.
فكر كردم چقدر بد بودم و هستم كه چادر حضرت زهرا رو دورم پيچيدم و گناه كردم...

سلام :)

حرف ندارم بزنم که :) 
افطار تنهام نشستم پای اینترنت
نوشته‌های امام زمانی‌م رو بردم یه وبلاگ دیگه. یعنی کم کم دارم می‌برم.

زندگی خوبه الحمدلله. 
باز هم می‌گم. ازدواج کنید. ازدواج خوب، خوب است :)

نایب فرستادن به منظور زیارت از سوی امام زمان (ع) از وظایف مستحب مومنان است. رجحان این عمل بدین علت است که یاری نمودن نیکی، مودت نسبت به خاندان پیغمیر (ص) و صِلِه امام (ع) است.
برای استحباب آن به تمام آنچه در حج و طواف و نایب گرفتن دیگری که حج و طواف نماید گذشت؛ می‌توان استدلال کرد و استناد جست.

منبع:
مکیال المکارم ج 2 ص 267

آنچه بر استحباب طواف کردن از سوی امام زنده به طور خاص دلالت دارد روایتی است که شیخ کلینی در کافی به سند خود از موسی بن القاسم آورده که گفت: به حضرت امام جواد (ع) عرض کردم:
می‌خواستم از سوی شما و پدر شما طواف کنم، به من گفته شد: به نیابت از اوصیا طواف کردن درست نیست. آن حضرت (ع) به من فرمود: بلکه هر قدر که توانستی طواف کن که آن جایز است.

پس بعد از سه سال به آن حضرت عرضه داشتم: پیش از این از شما اجازه خواستم که از سوی شما و پدر شما طواف کنم به من اجازه فرمودید، پس آنچه خدا خواسته بود از شما و پدرتان طواف کردم سپس چیزی بر دلم گذشت و به آن عمل کردم.
فرمود: آن چه بود؟ 
عرض کردم: روزی از طرف رسول خدا (ص) طواف نمودم، آن حضرت (ع) سه مرتبه گفت: درود خدا بر رسول خدا (ص). عرض کردم: روز دوم از طرف امیرالمومنین (ع) و روز سوم از طرف امام حسن (ع) و روز چهارم از طرف امام حسین (ع) و روز پنجم از طرف علی بن الحسین (ع) و روز ششم از طرف ابو جعفر محمد بن علی (ع) و روز هفتم از طرف جعفر بن محمد (ع) و روز هشتم از طرف امام موسی (ع) و روز نهم از طرف پدرت امام علی الرضا (ع) و روز دهم از طرف شما ای آقای من طواف کردم و اینان هستند کسانی که به ولایتشان خداوند را دینداری می کنم 
فرمود: بنابراین به خدا سوگند خدای را دینداری می کنی به دینی که جز آن را از بندگان نمی پذیرد. 
عرض کردم: و بسا که از طرف مادرت فاطمه (س) طواف کردم و گاهی طواف ننمودم فرمود: این طواف را بسیار کن که ان شاالله بهترین عملی است که تو انجام داده ای.

منابع:
فروع کافی 4/314
مکیال المکارم ج2ص264

حج رفتن به نیابت از آن حضرت و فرستادن نایب که از طرف آن جناب حج کند؛ بین شیعیان در روزگار قدیم متداول و مرسوم بوده است. بر خوبی و رجحان این عمل اضافه بر این که صله و نیکی و مودت از طرف مومن به امام زمانش (ع) است؛ چندین روایت دلالت دارد که در کتب علمای ما ذکر گردیده، از جمله:
روایت ابن مسکان که در کافی از حضرت امام صادق (ع) آمده که راوی گوید: به آن حضرت عرضه داشتم: کسی از سوی شخص دیگری حج به جای می‌آورد چقدر اجر و ثواب برای او خواهد بود؟ فرمود: برای کسی که از سوی شخص دیگری حج می‌کند اجر و ثواب ده حج خواهد بود.
مولف کتاب می‌گوید:
در حدیثی که آمد بر استحباب نیابت در حج از سوی مومنین و مومنات چه زنده یا مرده باشند دلالت دارد؛ به ویژه اگر از خویشاوندان باشند. پس نیابت در حج از سوی مولایمان حضرت صاحب الزمان (عج) قدرش بالاتر و ثوابش برتر است، زیرا که آن حضرت مقامش از همه اهل ایمان بالاتر و شان و اجرش از تمامی آنان برتر است. به خصوص با ملاحظه روایاتی که پیش تر آوردیم که تصریح دارند بر این که رعایت خویشاوندان رسول اکرم (ص) مهم تر و برتر و عظیم‌تر است.

منابع:
فروع کافی، 4/312،باب حج به نیابت ح2
مکیال المکارم ج 2 ص 260و 261

صدقه دادن به قصد سلامتی امام زمان (ع) از گونه‌های مودّت نسبت به قربی و بستگان پیغمبر (ص) است که خداوند بندگانش را در کتاب خود به آن امر فرموده است. نمی‌بینی که هرگاه فرزندت یا کسی از عزیزانت را دوست داری و بر او بیمناک هستی به قصد سلامتی او صدقه می‌دهی؟ پس مولای تو از هرکسی به این امر سزاوارتر است. اضافه بر این که این کار از اقسام صله امام (ع) است و این برای خردمندان واضح می باشد.
شیخ صدوق در مجالس به سند خود از پیغمبر اکرم (ص) آورده که فرمود: هیچ بنده ای ایمان نیاورد تا این که من نزد او از خودش مجبوب‌تر باشم و خاندانم از خاندان خودش نزد او محبوب‌تر باشند و عترت من نزد او از عترت خودش محبوب‌تر باشند و ذات من از ذات خودش نزد او محبوب‌تر باشد.

منابع:
امالی شیخ صدوق ص201
مکیال المکارم ج2ص260

صدقه دادن به نیابت از حضرت از نشانه های مودّت و دوستی امام و ولایت او است. آن‌چه که در مدح صدقه دادن و نماز خواندن به نیابت از سایر مومنین وارد گردیده دلالت بر خوبی و رجحان این امر دارد. زیرا که مولای مومنین افضل افراد آنان است و صدقه دادن از سوی او از صدقه دادن به نیابت از سایر مومنین برتر است. اضافه بر دلیلی که در مورد نیابت کردن از امام (ع) در حج و طواف و زیارت و ... وارد شده که اگر کسی آن روایات و مانند آنها را جستجو نماید برتری انجام هرگونه عمل صالح به نیابت از آن جناب را خواهد دانست.
اضافه بر این که این کار از اقسام صِلِه امام (ع) است چرا که صدقه دادن و مانند آن صِلِه است.

منبع:

مکیال المکارم ج 2ص 253

سخن در اینجا در دو بخش بیان می گردد:
بخش اول:در بیان قسمتی از روایات رسیده از امامان
در کافی به سند خود از عبدالله بن کثیر آورده که گفت: در محضر امام صادق (ع) بودم که مهزم بر آن حضرت وارد شد و عرضه داشت: فدایت شوم! خبر ده مرا این امری که منتظرش هستیم چه وقت خواهد بود؟ حضرت فرمود: ای مهزم! وقت‌گذاران دروغ گویند و عجله‌کنندگان هلاک گردند و تسلیم‌شدگان نجات یابند.
و نیز از منصور آمده که گفت: امام صادق (ع) فرمود: ای منصور! این امر شما نخواهد رسید مگر بعد از نومیدی نه، به خدا سوگند! تا این که از هم جدا شوید و نه، به خدا سوگند! تا این که آزمایش گردید و نه، به خدا سوگند! تا این که شقاوتمند شود هرکه شقاوتمند شدنی است و سعادتمند گردد هرکس اهل سعادت است.

بخش دوم:
در بیان گونه های عجله مذموم و آنچه از مفاسد بر آن مترتب می شود و اینکه سبب کفر و الحاد است.
گاهی عجله کردن در این امر و از دست دادن صبر و تحمل سبب می‌شود که شخص از افراد گمراه کننده و ملحدی پیروی کند که ادعای ظهور می‌نمایند و جاهلانِ غافل از اخبار رسیده از امامان معصوم (ع) را گمراه می‌سازند و با جلوه دادن خیال‌های فاسدشان مطلب را بر عوام مشتبه می‌نمایند و آنان را به خرافات و انحرافات خود فرا می‌خوانند.
عجله کردن در این امر شخص را بر می انگیزد تا از چنین افرادی بدون دلیل و برهان پیروی کند. امامان ما(ع) علامت‌های حضرت صاحب الزمان (عج) و همچنین علائم حتمی ظهور حضرت را به روشن ترین وجه یادآور گردیده‌اند و به ما امر کرده‌اند که بر اعتقاد بر امامت ثابت بمانیم و به کسی که مدعی نیابت گردد یا پیش از آشکار شدن آن علامت‌ها ادعای ظهور کند پاسخ مثبت ندهیم.(مثل احمد الحسن الیمانی)
از خداوند خواهانیم که ما را از فریب جلوه‌گری های شیطان در پناه خود نگاه دارد.

منابع:
اصول کافی ج1ص368و369و370
مکیال المکارم ج2ص238
مکیال المکارم ج2ص245

شناختن علائم ظهور آن حضرت (ع) به ویژه علائم حتمی که امامان بر حق آن‌ها را خبر داده اند؛ از وظایف مهم شیعیان است.
حدیث صحیحی در کافی از امام صادق (ع) آمده است که فرمودند: علامت را بشناس پس هرگاه آن را شناختی پیش افتادن یا تاخیر کردن این امر تو را ضرر نرساند.
ائمه طاهرین (ع) علامت‌هایی را که خدای تعالی برای ظهور حضرت قائم (ع) قرار داده بیان فرموده‌اند تا راستگو از دروغگو معلوم گردد. علاوه بر این در قسمتی از روایات وقوع بعضی از رویدادهای فتنه انگیز را خبر داده‌اند که گمراهان به سبب آنها به فتنه می‌افتند ولی آنان که احادیث امامان را روایت کرده‌اند و کسانی که از پیش وقایعی که امامان خبر داده اند شنیده و دانسته باشند گمراه نمی‌شوند چرا که به سبب شناختن علائم بر اساس روایات رسیده از امامانشان راستگو را از دروغگو تشخیص می‌دهند.
از خداوند خواستاریم که به ما علم و عمل روزی کند و از خطا و لغزش ما را حفظ فرماید که او است شنوای اجابت کننده.
منبع:
مکیال المکارم ج 2 ص 231

دعایی است که سید بن طاووس در کتاب مهج الدعوات در حدیثی که غیبت حضرت مهدی(عج) در آن یاد شده؛ آورده است. راوی گوید: عرض کردم: شیعیانت چه کار کنند؟ فرمود: بر شما باد به دعا کردن و انتظار فرج کشیدن، تا آنجا که گوید:عرضه داشتم:به چه چیزی دعا کنیم؟ فرمود:می گویی:
اَللّهُمَّ أَنتَ عَرَّفتَنِی نَفسَکَ وَ عَرَّفتَنِی رَسُولَکَ وَ عَرَّفتَنِی مَلائِکَتَکَ وَ عَرَّفتَنِی نَبِیَّکَ وَ عَرَّفتَنِی وُلاةَ أَمرِکَ. اَللّهُمَّ لا آخُذُ إِلّا ما أَعطَیتَ وَ لا أَوقی إلّا ما وَقَیتَ. اَللّهُمَّ لا تُغَیِّبنِی عَن مَنازِلِ أولیائکَ وَ لا تُزِغ قَلبِی بَعدَ إذ هَدَیتَنِی. اَللّهُمَّ اهدِنِی لِوِلايَةِ مَن فَرَضتَ طاعَتَه.
خدایا! تو خودت و فرستگانت و فرشتگانت و پیغمبرت و والیان امرت را به من شناساندی، خدایا! من نگیرم جز آنچه تو عطا کنی و هیچ نگه دارنده ای جز تو برایم نیست. خدایا! مرا از منازل دوستانت دور مگردان و دلم را پس از آنکه هدایت کرده ای منحرف منمای. خدایا! مرا به ولایت کسی که اطاعتش را برمن واجب ساخته‌ای هدایت فرمای.

منبع:
مکیال المکارم ج 2 ص 230

عبدالله بن سنان و سيّد بزرگوار رضى الدين علىّ بن طاووس رحمه الله در كتاب «مهج الدعوات» از عبداللَّه بن سنان نقل كرده‌اند كه امام صادق عليه السلام فرمودند: به زودى شبهه‏ اى شما را فرا مى‏ گيرد، پس شما بدون راهنما و امامى هدايت كننده باقى خواهيد ماند، و نجات پيدا نمی‌كند مگر كسى كه به وسيله «دعاى غريق» خدا را بخواند.
راوی گوید: عرضه داشتم: دعاى غريق چگونه است؟
حضرت فرمودند: مى‏ خوانى:
يا اَللَّهُ يا رَحْمانُ يا رَحيمُ، يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ.
اى خداوند؛ای رحمان؛ اى مهربان؛ اى دگرگون كننده قلبها ؛ قلب مرا بر دين خود (و لزوم پيروى از آن) ثابت بدار .
پس گفتم: يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصار، ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ: اى دگرگون كننده قلب‏ها و ديده‏ ها؛ قلب مرا در پيروى از دين خودت استوار كن.
پس حضرت فرمودند: همانا خداوند بلند مرتبه، «دگرگون كننده قلبها و ديده‏ ها مى ‏باشد»، ولى تو آن طور كه من میخوانم ، بخوان، يعنى به اين صورت: يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ.

منابع:
کمال الدین ج2 ص351
مکیال المکارم ج2 ص229

مداومت کردن بر دعایی که ثقه الاسلام کلینی و شیخ نعمانی و شیخ طوسی به سندهای خود از زراره روایت کرده اند که گفت: شنیدم حضرت امام صادق (ع) می‌فرمود: برای آن جوان پیش از قیامش غیبتی خواهد بود. گفتم: چرا؟ فرمود:می ترسد.  سپس فرمود: ای زراره! و او است منتظر و او است که در ولایتش شک می کنند پس بعضی می گویند:
پدرش بدون بازمانده از دنیا رفت و بعضی از آن‌ها می‌گویند: در حالی که در شکم مادر بود، پدرش فوت کرد و بعضی می‌گویند: دو سال پیش از فوت پدرش متولد شد و اوست منتظر، مگر اینکه خداون دوست دارد که شیعه را امتحان کند پس در آن هنگام است که تشکیک و توهم اهل باطل آغاز می شود. ای زراره اگر آن زمان را درک کردی این دعا را بخوان: َ

للّهُمَّ عَرِّفنِی نَفسَکَ فَاِنَّکَ إِن لَم تُعَرِّفنِی نَفسَکَ لَم أعرِف نَبَیَّکَ،
اَللّهُمَّ عَرِّفنِی رَسُولَکَ فَاِنَّکَ إِن لَم تُعَرِّفنِی رَسُولَکَ لَم أعرِف حُجَّتَکَ،
اَللّهُمَّ عَرِّفنِی حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ إِن لَم تُعَرِّفنِی حُجَّتَکَ ضَلَلتُ عَن دِینِی.

خدایا! خودت را به من بشناس، که اگر خودت را به من نشناسانی، پیغمبرت را نخواهم شناخت. خدایا! تو رسولت را به من بشناسان، که اگر رسول خود را به من نشناسانی، حجتت را نخواهم شناخت،پروردگارا! حجت خودت را به من بشناسان،که اگر حجتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه خواهم شد.

منبع:
مکیال المکارم ج 2 ص 228

+ از صداها:

صدای دونه‌های تسبیحش...